De gedachte om thee te delen met je hond lijkt misschien wat excentriek, maar het is een vraag die steeds vaker opduikt. En eerlijk? Ik begrijp het wel. Wie ooit z’n hond met grote ogen zag kijken naar een stomend kopje thee op een regenachtige middag, weet hoe verleidelijk het is om een slokje aan te bieden. Toch is voorzichtigheid geboden, want niet elke thee is hondvriendelijk. Sommige kunnen zelfs ronduit gevaarlijk zijn. In dit artikel lees je welke theesoorten je wél met een gerust hart kunt delen met je viervoeter – en welke je best ver uit de buurt houdt.
Kruidentheeën die wél veilig zijn voor honden
Er zijn een aantal kruidentheeën die je hond niet alleen mag drinken, maar die ook daadwerkelijk gezondheidsvoordelen kunnen hebben. Ze moeten uiteraard zonder cafeïne zijn, zonder toegevoegde smaakstoffen of suiker, en liefst biologisch en puur. De thee moet afgekoeld zijn en met mate gegeven worden – we willen immers geen plaspauzes om het kwartier.
Kamille is een van de meest aangeraden theesoorten voor honden. Het werkt rustgevend en kan helpen bij lichte maagproblemen of stressvolle situaties, zoals een bezoek aan de dierenarts of vuurwerk in de buurt. Sommige hondeneigenaars geven het zelfs voor het slapengaan, alsof het een bedtijdritueel is. Maar let op: niet elke hond verdraagt kamille even goed. Kleine hoeveelheden eerst, altijd. Kies ook sowieso een pure kamillethee, geen blend met echte theebladeren of andere kruiden!
Gemberthee – afgekoeld en in heel kleine hoeveelheden – kan helpen tegen misselijkheid of winderigheid. Een hond met een wagenziekte kan hier baat bij hebben, maar de smaak is vrij intens, dus niet elke hond zal er dol op zijn. Een tip uit ervaring: meng het met een beetje natvoer of gebruik een pipet, als je echt therapeutisch wilt doseren.
Pepermunt (niet de sterke commerciële munt met aroma’s, maar echte pepermuntblaadjes) kan helpen tegen spijsverteringsproblemen. Het verlicht opgeblazen buiken en kalmeert een wat overactieve maag. Maar net als bij gember en kamille: enkel puur, en met mate. En liefst niet dagelijks.
Venkelthee is ook een interessante optie. Venkel werkt krampstillend en helpt bij een opgeblazen gevoel of lichte constipatie. Deze thee wordt ook weleens gebruikt bij puppies met een gevoelige spijsvertering, hoewel dit best onder begeleiding van een dierenarts gebeurt.
Theesoorten die je hond beter niet krijgt
En dan is er natuurlijk het andere uiterste: theesoorten die je absoluut níet aan je hond moet geven. Hier kom je snel op glad ijs, want wat voor mensen heerlijk ontspannend is, kan voor honden schadelijk of zelfs giftig zijn.
Groene en zwarte thee zijn rijk aan cafeïne (ook wel theïne genoemd) en cafeïne is ronduit toxisch voor honden. Een kleine hoeveelheid zal niet meteen dodelijk zijn, maar waarom risico nemen? Cafeïne kan leiden tot rusteloosheid, hartkloppingen, beven en in extreme gevallen zelfs epileptische aanvallen. Een slokje per ongeluk zal meestal niet meteen tot problemen leiden, maar het mag geen gewoonte worden.
Earl Grey thee bevat naast zwarte thee ook bergamotolie, een etherische olie die schadelijk is voor honden. Zelfs in verdunde vorm kan bergamot zorgen voor maagklachten, braken en neurologische symptomen. Ook chai thee, met zijn mengeling van kruiden zoals kaneel, kruidnagel en nootmuskaat, is vaak te pittig en potentieel schadelijk voor hondenmaagjes.
Zoethoutthee wordt soms geprezen voor zijn ontstekingsremmende werking bij mensen, maar voor honden is het een ander verhaal. Zoethout verhoogt de bloeddruk en kan interfereren met bepaalde medicatie. Zeker bij oudere honden of honden met hartproblemen is dit een dikke no-go.
Thee met etherische oliën zoals lavendel, eucalyptus of citroengras zijn meestal te geconcentreerd en kunnen bij honden maagklachten, huidirritaties of neurologische effecten veroorzaken. Wat rustgevend is voor een mens, is dat niet noodzakelijk voor een hond. Etherische oliën kunnen voor hen zelfs neurotoxisch zijn.
Wanneer en hoe geef je thee aan een hond?
Thee voor honden moet altijd afgekoeld zijn, zonder cafeïne en zonder suiker of honing. Sommige mensen mengen een eetlepel thee in het drinkwater of geven het apart in een klein bakje. Persoonlijk geef ik het liever rechtstreeks met een pipet of meng het onder een beetje natvoer, zodat ik zeker weet dat er niet te veel van gedronken wordt.
De ideale momenten om thee aan te bieden? Denk aan stressvolle momenten (dierenartsbezoek, vuurwerk, nieuwe omgeving), milde maagklachten of net voor het slapengaan. Maar doe het nooit op eigen houtje als je hond gezondheidsproblemen heeft of medicatie neemt. In dat geval is een kort telefoontje naar de dierenarts echt geen overbodige luxe.
Let ook goed op het gedrag van je hond ná het drinken van de thee. Loopt hij normaal rond, plast hij zoals gewoonlijk, is hij alert maar ontspannen? Prima. Maar merk je lusteloosheid, braken, onrust of zelfs diarree? Dan was de thee geen goed idee. Elk lichaam is anders – ook dat van je viervoeter.
Mag een hond elke dag thee drinken?
Hoewel sommige kruidentheeën mild en heilzaam zijn, is dagelijks thee geven geen goed idee. Thee is geen water, en het mag ook niet als watervervanger worden gebruikt. Water blijft de enige noodzakelijke en volledig veilige vloeistof voor je hond. Zie thee eerder als een natuurlijke aanvulling op specifieke momenten – een beetje zoals een bouillon of een snoepje.
Er zijn hondeneigenaars die zweren bij een kopje kamillethee per week, terwijl anderen het enkel als hulpmiddel inzetten bij misselijkheid of spanning. Wat je ook doet: overdrijf niet, en geef het niet uit gewoonte, maar uit doelgerichtheid. Honden hebben een veel kleiner lichaam dan wij, dus wat voor ons een klein kopje is, kan voor hen al snel een liter lijken.
En het spreekt voor zich dat puppy’s, drachtige teefjes en zieke honden onder een strengere noemer vallen. Wat veilig is voor een volwassen, gezonde hond van 25 kilo, is dat nog niet voor een Chihuahua van 2 kilo. Dosering is alles.
Een zachte thee, een zachtere hond?
Het idee dat een kalmerend drankje ook bij dieren kan werken, is niet zo gek. De wetenschap achter sommige kruiden is degelijk en honden hebben net als mensen receptoren die reageren op plantenstoffen. Maar het blijft een subtiel spel: geef je te veel, dan riskeer je net het tegenovergestelde effect. Geef je de verkeerde thee, dan zit je bij de dierenarts voor je het weet.
Met de juiste intentie en kennis kan thee dus een extra hulpmiddel zijn in de zorg voor je hond. Niet noodzakelijk, maar wel fijn. Een kleine slok kamille op een drukke dag? Dat kan. Een warme venkelinfusie na een zware maaltijd? Waarom niet. Zolang jij de expert blijft in wat jouw hond aankan, is er niets mis met af en toe een kruidig theemomentje voor twee.
